‘Het komt wel goed’ zegt hij vaak, als ik me als zijn moeder weer eens zorgen maak over iets wat hij zelf volledig onder controle heeft.
De kunst van vertrouwen
Kleine kinderen worden groot en verlaten uiteindelijk op een dag het nest. En we weten al lang niet meer alles van hun dagelijkse leven. Wat kunnen we anders dan blijven vertrouwen op wat we hen hebben meegegeven: de waarden, lessen en vooral het geloof in wie ze zijn. Dat vertrouwen komt vanuit die geruststellende gedachte: ‘het komt wel goed’.
Loslaten van emoties en gedachten
Ik dacht bij mezelf dat deze les eigenlijk ook geldt voor de kind-stukken / kwetsbare kanten van mijzelf die ik nog moeilijk kan loslaten.
We horen vaak dat we bepaalde emoties of gedachten maar moeten loslaten, maar dat is een hele klus die we hebben te doen.
Net zoals onze kinderen opgroeien en hun eigen weg moeten vinden, mogen we leren om bepaalde gevoelens in ons zelf te omarmen en vervolgens weer te laten gaan.
➡️lees meer over de vrijheid van jezelf zijn.
Gevoelens van afwijzing
Mijn afwijzingsgevoeligheid en verlatingsangst zijn twee van die gevoelige plekken. Ik heb er veel aandacht aan besteed en alleen de bewustwording al heeft bevrijdend gewerkt.
Wanneer ik me afgewezen voel, herken ik dat gevoel nu onmiddellijk. In plaats van in oude patronen te vervallen – denken dat hij of zij mij niet leuk vindt, en me aanpassen tot ik mezelf kwijt ben – leer ik nu om simpelweg even stil te staan bij dat gevoel. Ik observeer het, laat het er rustig even zijn en dan ebt het vanzelf weg. Zo creëer ik een liefdevolle ruimte voor dit gevoel in plaats van dat het mij overneemt ⬇️
Hier werkt de metafoor van het kleine kind dat gevallen is, en huilend bij je komt, vaak goed. Je neemt je kind liefdevol even op schoot en troost het. En vaak springt het kind dan zelf al snel weer uit je armen en gaat verder met spelen.
(Het is veel sneller klaar en beide voelen zich beter dan wanneer je geïrriteerd hebt geroepen dat ie nou maar es moet ophouden met janken)
De valkuil die perfectionisme heet
Van kwetsbaarheden die hardnekkig zijn en blijven opduiken kun je denken: “Waarom blijft het terugkomen? Ik werk er al zo lang aan”. Ik heb die moedeloosheid jarenlang gevoeld over mijn angsten. Tot ik me realiseerde dat ik in de valkuil die perfectionisme heet terecht was gekomen.
Brené Brown zegt over perfectionisme o.a. het volgende: ‘Het is schadelijk en verslavend en het gaat over de (onbewuste en valse) overtuiging: ‘als ik alles perfect doe en er perfect uitzie zodat niemand iets op mij zal kunnen aanmerken kan ik voorkómen dat ik afgekeurd word of in elk geval dit tot een minimum beperken’.
De zorgen van een moederhart
Dan herinner ik me ook de woorden van mijn moeder ♥︎ Tot haar einde bleef zij zorgen hebben om ons. Bij het weggaan zei ze steevast elke keer: “Rij voorzichtig” of “pas goed op jezelf”. Deze zorgen zijn een onderdeel van de liefde die we voor onze dierbaren hebben, en ze definiëren niet wie we zijn.
Maar net zoals onze kinderen hun eigen weg kiezen en wij ze in vertrouwen laten gaan, kunnen we ook leren om in datzelfde vertrouwen bepaalde zorgen en angsten los te laten, juist door ze tóe te laten, zonder dat ze ons volledig overnemen!
De kunst van vertrouwen in groei en liefde
We zijn even bewust bij het gevoel aanwezig, geven het de ruimte en weten dat het dan z’n weg zal vinden door ons heen in plaats van ons met huid en haar te verslinden.
Door te werken aan onszelf leren we om los te laten en te groeien in vertrouwen en liefde.
Daarom is het zo belangrijk om dat werk te doen. En dan zijn we niet egoïstisch bezig, juist niet. We worden bewuster van wat we denken en voelen en hebben de regie daarover in handen. Dat geeft richting aan ons leven en maakt ons kalmer. We voelen ons niet meer zo gauw gekwetst en afgewezen door mensen en zijn zelf minder kwetsend naar anderen.
Loslaten betekent niet dat we vergeten of minder om onze dierbaren geven. Het is juist het loslaten van de behoefte om elke stap te controleren, zodat ruimte ontstaat voor groei en innerlijke rust.
Dit is een uitnodiging
Een uitnodiging om met liefde en vertrouwen, zowel onze eigen kwetsbaarheden als de mensen om wie we geven, ruimte te bieden—om te kunnen groeien.
Vertrouwen is beter dan angst omdat angst beklemt en verlamt. Mijn bange moederhart leert langzaamaan steeds vaker te kiezen voor vertrouwen. Het komt immers wel goed zegt mijn kind, dat geen kind meer is.
Wat zijn jouw ervaringen met loslaten? Deel gerust je verhaal in de reacties. Ik hoor graag van je. Samen leren we en maken we het verschil! ☺︎