Laatst geüpdatet op 5 augustus 2024
In mijn vorige blog over mediteren en waarom je dat zou doen ging het over (geleide) meditaties en ademhaling en hoe dat kan bijdragen aan ons welzijn en dat van de wereld. Deze blog sluit daar mooi op aan denk ik.
Dansen alsof niemand kijkt en het gevoel van ‘ertoe doen’
Ken jij het gevoel van ertoe doen, van er mogen zijn?
Ben je bewust van dat gevoel of is het iets wat je als ‘normaal’ ervaart, ergens op de achtergrond in je leven?
Niet in de egocentrische zin van ‘kijk mij eens interessant en populair zijn en heel veel fans/likes hebben‘. Daar gaat het hier niet over.
Dat geborgen en veilige gevoel, het innerlijk weten dat je er bijhoort en van betekenis bent, weten dat er mensen zijn die jou liefhebben en zullen opvangen als er iets gebeurt. daar gaat het hier over.
Dit gevoel is helaas niet vanzelfsprekend voor iedereen. Daar kunnen wij zomaar eens het verschil maken voor elkaar, door ogenschijnlijk simpele dingen op een gewone doorsnee dag.
Dansen alsof niemand kijkt (uit je hoofd en in je lijf)
Dit is een korte en heerlijke oefening. Het helpt om van alles en nog wat los te laten wat er niet meer toe doet. Dat maakt dat je de informatie over het gevoel van ‘ertoe doen’ daarna volledig kunt ontvangen en laten doordringen.
Als je nu geen zin hebt, scroll gerust door naar de rest van de tekst. Pak hem er dan later weer eens bij, misschien aan het einde van de de dag, voordat je gaat slapen.
Het gevoel van ertoe doen
Mensen hebben vaak het gevoel niet genoeg te doen, niet genoeg te zijn. En ze raken daardoor soms zelfs opgebrand of depressief. Terwijl het vaak niet klopt. We betekenen meer voor anderen dan we doorhebben.
Ga maar eens terug in de tijd en herinner je dat je iets waardevols leerde van één van je ouders, een juf of meester, een docent, mentor of coach, een trainer op het sportveld.
Mijn twee meest dierbare herinneringen De 1e klas op de lagere school. We hadden een superleuke juf. Zo eentje die je elk kind gunt. Ik was overstuur en moest huilen (geen idee meer waarom). Juf kwam naast me zitten en zei dat we samen een paar keer diep in en weer uit gingen ademen. En dat gebeurde. En toen was het over. Ze was er even echt voor mij, zo voelde dat. Ik was een jaar of 12. Onze buurvrouw had een B&B aan huis en ik mocht haar soms helpen. Ik voelde me heel groot en verantwoordelijk als ik in m'n eentje de ontbijttafel afruimde nadat de gasten uitgecheckt waren. Ze leerde mij op een dag ramen lappen. Ik moest de ramen naspoelen met een emmertje water. Ze deed het voor en zo stonden we samen emmertjes water tegen het raam te gooien, terwijl we zelf ook kleddernat werden. We hadden veel plezier en ik koester dat gevoel dat ik had. Dat gevoel van ertoe doen.
Misschien herinner jij je ook wel zoiets of zit jij zelf momenteel in zo’n rol en leer jij anderen dingen, soms heel gewone dingen.
We vinden al heel snel dat het niets bijzonders is wat we doen voor anderen en wat anderen voor ons doen.
Heb jij wel eens een collega geholpen die nog niet klaar was met haar werk maar ook graag op tijd naar huis wilde?
Vinden we normaal.
Glimlach je wel eens naar een vreemde op straat of maak je een praatje met het meisje achter de kassa? Misschien zeg je wel hoe leuk ze er vandaag uitziet?
Maar ook dat is toch niet meer dan normaal, dat doet iedereen, zeggen we dan.
Het is helemaal niet normaal
Hoezo vinden we dat eigenlijk allemaal maar normaal? Het is juist heel bijzonder wat die mensen voor je hebben gedaan uit het eerste voorbeeld en wat jij op jouw beurt weer hebt gedaan voor anderen vanuit jouw rol.
En dat je er was voor die collega en dat je de cassière zag en dat je misschien wel het verschil maakte voor de vreemdeling onderweg naar wie jij glimlachte.
Ga maar na hoe het voelt als jij een glimlach of een vriendelijke groet krijgt van iemand die je niet kent, zeker als dat op een dag is dat je niet zo lekker in je vel zit. Dan betekent dat veel, toch?
In wie heb jij de afgelopen tijd geïnvesteerd met je tijd en aandacht? Je kinderen, je ouders, je collega’s, je vrienden, buren?
En wie heeft jou onlangs geholpen? Was het die vriendin met een luisterend oor of de buurman die niet alleen z’n eigen maar ook jouw container mee terug nam nadat ze geleegd waren? Het zijn vaak van die kleine dingen die veel betekenen.
Kleine moeite, groot gebaar
En denk eens aan iemand die je niet persoonlijk kent maar waar je altijd zo blij van wordt. Die supervrolijke koerier die elk pakketje met een grote glimlach aan je overhandigt. Of de vrolijke, vriendelijke man achter de balie in het Gemeentehuis die daarmee zorgt dat de sfeer altijd super-relaxt is daar. Of misschien wel het meisje achter de kassa die nu elke keer naar jou glimlacht.
Denk de volgende keer als je je klein voelt en de problemen in de wereld zo groot lijken, aan al die mensen voor wie JIJ het verschil hebt gemaakt, ook al kennen ze je niet en ook al stelde het in jouw ogen niet zoveel voor.
We zijn vaak zo nuchter en leggen de lat zo hoog, zowel voor onszelf als voor de ander. Als we de tijd nemen, zoals nu, voor ontspanning en reflectie, ontstaat ruimte om ons te realiseren dat we er toe doen, dat we waardevol zijn.
“Sing like no one is listening, love like you’ve never been hurt, dance like no one is watching, and live like it is heaven on earth.” Mark Twain
Geïnspireerd door een meditatie van Jay Shetty, auteur van het boek denk als een monnik.
Als je dit artikel waardevol vindt wil je me dan helpen deze boodschap te verspreiden? Dat kan door het te delen via de social media knoppen rechts. Alvast dank daarvoor! ♥︎